امروز اولین سالگرد ازدواجمون بود علیرغم برنامه ریزی هایی که کرده بودم طور دیگه ای گذشت ولی شاید این بهترین شکلی بود که باید اتفاق می افتاد :)

از دیروز یاد اون روز افتادم که مجبور بودم برم واسه کسی که دوس دارم از یکی دیگه خواستگاری کنم :(  

چقد احمق بودم من ! یارو .... زد به شخصیتم عین خیالم نبود :(

اره شاید تو راس میگی من به تلنگر  نیاز دارم 

ولی اگر خبر داشتی که 4 سال پی در پی از کسی که عاشقش بودم تلنگر خوردم دیگه اینو بهم نمی گفتی

یه تلنگر بهت میزنم : خدا رو شکر که اونایی رو  که برای اینکه تو زندگیم باشن واسه اینکه همونقد که عاشقشونم عاشقم باشن واسش آب شدم

ذره ذره شدم     خدا رو شکر نموندن نیستم 

چون اگر میموندن واسه زود رفتنشون همه چیزمو می بردن .............   یک ذره ایمانی هم که داشتمو می بردن خدا روشکر نیستن 

لایق این بودن نبودند .....

خوبه با شنیدن زندکیم لااقل درسی میشم واسه ادما تا طلب عشق ز هر بی سر و بایی نکنن ٠کاش می شد به دوستم که هنوز مجردن می تونستم بفهمونم که اصلا حقیقت زندکی و عشق بازی اون جیزی نبیس که قبل از ازدواج فکرشو  میکنن . من شاید بین دوستام تاثیرات بدی روشون  داشتم خودم اینجور فکر نمی کردم ولی اخیرا فهمیدم که یکی از کسایی که حی نزدیکی شدیدی بهش داشتم منو مقصر و سبب همه کاراش می دونسته .من نتونستم هیج وقتی واقعیت احساسمو بیان کنم .همیشه سکوت کردم تا ادما هرطور که دوست دارن به هم علاقه داشته باشن من هیج وقت نخواستم تحمیل بشم . الانم نمیخوام الانم دوس ندارم به زور کسی رو عاشق خودم یا متنفر کنم .هیج کس نمیدونه واقعا احساس من بهش جیه .اینم راز دلمه