بازگشت

سلام الان که نگاه می کنم آخرین مطلبم برای بهمن 94 بوده . واقعا نمی دونم هنوز فضای وبلاگا مثل قبلا داغ هست یا نه راستش خودم که خیلی وقته بهشون سر نزدم این تلگرام و اینستاگرام بدجور سر همه رو گرم کردند. چقد ارتباطات رو راحتتر کردند ...  اصلا نمی دونم خوبه یا بد ولی فک میکنم من نوعی رو چقدر از کسی که دوست دارم باشم دور کرده .. منو چقد پرت کرده . از دیروز بستمشون گذاشتمشون کنار و یادی از این جا کردم . این جا تو هر دوره زندگیم یه مفهوم عجیبی داشت . الانم میخوام دوباره بنویسم .. شاید حال دلم عوض بشه

تلنگر بی روح من سلام ... اصلا نمی دونم چند وقته سراغت نیومدم منو ببخش تو همدم من بودی همیشه منو ببخش

این بار اگر تنهایی به سراغ من بیاید با تمام وجود او را در اغوش می کشم . در بندش می کنم اسیرش میکنم تا ابد در کنارم بماند .

هر قدر شعور من نسبت به تنهایی اوج می گیرد عاشقش می شوم .....

این بار نمی گذارم رهایم کند ... تمام بودنم را به او ارزانی می کنم تا همدم و مصاحب روز هایم باقی بماند ....

اگر تنهایی بیاید .. دامنش را می گیرم نمک گیرش می کنم التماس می کنم تا نرود ... همچنان بماند .. دورمان زنجیر می کشیم با هم اسیر می شویم .. من و تنهایی .... 

کاش انتظارم طولانی نشود ..... کاش با تمام وجود او را در کنارم حس کنم .... چقدر دلتنگش شده ام .... های تنهایی 

تو شب قدر میشه از خدا خواست  فاصله رو کم کنه ... 

فاصله ظاهر و باطن رو ..  و شاید همان بهتر که فاصله ای باشد .......... از شب قدر فقط باید از خدا خواست هر چی صلاحه  خدااا همووون بشه