خیلی دلم گرفته خیلی ......احساس بی کسی تمام وجودم رو فرا گرفته ..هیچ کس نیست

دیشب خوابتو دیدم خواب دیدم تو یه اتاقی تو یه مهمونی که مشترکه بین ما ست . 

انقد بارون اومده بود که نمی تونستم به اتاقی که هستی برسم برام کلی  اس ام اس دلتنگی زده بودی نمی دونستی منم دعوتم  

نمی دونی تو این سیل بارون چطوری از بوم های خونه ها می پریدم تا بهت رسیدم 

من رسیدم تو منو دیدی .... اما صورتتو برگردوندی ..... انگار اشتباهی شماره پیامکو وارد کرده بودی ......

میدانم نمی ترسی از حرفهایم 

همه اش را به سخره میگیری  

من اما خود میدانم که چه می گویم همین بس برای وجدانم  

.... 

گفته بودم خود نخواستی شنوایش باشی  

بمان با همه تعلقاتت  

مرا حساب نکردی حتی به اندازه کیف چرم کوچکت  که بدون ان یکچیزی در زندگیت کم است ...

این نگاههایت 

سر تکان دادنت می شکند دلی را که سالهاست شکسته 

خیال عاقل بودن را در سرت می پروری وقتی با بهانه های کودکانه ام گه با خشمم گه با اشکم نگاهم التماس دیدنت را می کند 

توجه ات را می خواهد 

فقط می نگری 

نه ... همیشه هم نمی گری   

گاه سکوتت توام با نگه نکردن می شود ...پوزخند می زنی 

به دل شکسته میخندی ؟؟؟؟ 

جراحت این قلب ُ شکستگی دلم  روحم را کشت  

کاش میدانستی برای داشتنت چه چیزهایی از دستم رفت  

شاید نابترین عشق زمین را از دست دادم  

ولی وجودم را انکار می کنی  و بعد از گذر دقایق برای اینکه خودی نشان دهی به حرفهاییم انگ بیهوده گی را می چسبنی 

من خواهم رفت 

راستش را بگویم از ادم ها رفتن را خوب یاد گرفته ام  

فعل رفتن را نه .... عملش را می گویم .........

هوای دلم سرد شده  

گرمای عشقش به نا کجاها سر کشیده کاش بیابم عشق خالص را کاش بیابم ارامش بی اندازه را  

کاش بیابم کسی را که برای من روی دلش پاگذارد 

کاش هلاک این غرور لحظه ها نمی شدم  

کاش میشدم انچه که میخواستم  

کاش ...................